Marine Seeziel Batterie Kernwerk

Het zwaartepunt binnen het Kernwerk Vlissingen vormde de kustbatterij van de marine, die de Westerschelde beheerste vanaf de Buitenhaven en het voormalig fort De Ruijter. De drie 15cm.-kanonnen van de batterij waren opgesteld in bunkers van het type M170. De munitie werd bewaard in twee munitiebunkers, type M145. Als vuurleidingpost beschikte de batterij over een bunkertype 636. Voor secundaire waarnemingen was er een observatiebunker met pantserkoepel (type 143) gebouwd. De commandant beschikte over een commandobunker van het type 610, terwijl hij en zijn manschappen veilig ondergebracht waren in manschappenbunkers van het type 502 (één exemplaar) en 622 (twee exemplaren). Voor de infanteristische verdediging was een bunker met pantserkoepel voor twee machinegeweren achter zes schietgaten gebouwd (type 114a neu), die vollrdig rondomvuur kon verzorgen. Iets ten noorden van de batterij lag nog een bunker voor een granaatwerper (type 633), die met krombaanvuur het vlakbaanvuur van de machinegeweren in de bunker van het type 114a-neu aanvulde. De bediening van de granaatwerper vond een veilig onderdak in de naastgelegen manschappenbunker van het type 502. Verder bezat het complex nog gemetselde werken, betonnen schuttersputten en Nederlandse kazematten. Na de oorlog is een groot deel van het complex gesloopt. Nu resteren slechts één van de geschutbunkers (type M170), de bunker voor granaatwerper, de mitrailleurbunker met de pantserkoepel, een Nederlandse G-kazemat (pantserkoepel voor machinegeweer) en één Ringstand. Ook een deel van de loopgraven is nog aanwezig. Achter het fort De Ruijter in de rug van de batterij ligt een stuk van de tankgracht, die het Kernwerk ooit afschermde van de omgeving. Het zuidelijk deel van deze tankgracht is gedempt. De daar gelegen bunker van het type 632 (met koepel voor twee machinegeweren) is gesloopt.