Stützpunkt V L - Nachrichten Anlage 'Tiger'

Zoals bij zoveel plaatsen langs de Nederlandse kust, werd ook op Terschelling een radarcomplex gesitueerd dat de naam ‘Tiger’ (tijger) kreeg. Bij de naamstelling werd altijd rekening gehouden met de plaatsnaam. De eerste letter van de plaats correspondeerde met de naam van de radarstelling. 
Al vrij in het begin van de oorlog werden op Terschelling bunkers gebouwd, die in eerste instantie dunwandig werden uitgevoerd. Hierbij kan gedacht worden aan bunkers uit de reeks Verstärkt Feldmässiger Ausbau, waar ook de zogenaamde Küverbunkers onder vielen, die op Terschelling erg vaak gebouwd zijn.

Het complex was een zogenaamd radarcomplex dat bedoeld was om nachtjagers te begeleiden naar hun doel. Op Terschelling was daarvoor Tiger ingericht. Tiger bestond uit enkele zware radarbunkers, waaronder de imposante L487 ‘Bertha’ bunker. In deze commandobunker werden alle gegevens van Tiger, de Flagrukostand in Den Helder, Salzhering, Schlei en enkele omliggende complexen verzameld. 
In de bunker stonden op de bovenverdieping twee Seeburgtisches. Deze bestonden uit een doorzichtige matglasplaat van 2,5 bij 2,5 meter, waarop de eerste een landkaart getekend was van de gevechtssectie waarvoor de nachtjachtstelling verantwoordelijk was. Op de tweede plaat was een totaalkaart aangebracht, waar ook het bereik van de Wasserman, ruim 300 kilometer, op aangegeven stond. In de benedenverdieping van de bunker waren luchtzuiveringsinstallaties, transformator, verdeelstation van inkomende telefoonverbindingen, een toilet en vier manschappen verblijven aanwezig.

Naast de L487 waren ook nog eens een L409A, een L410A, een L480 en drie 668 woononderkomens aanwezig.

In de Tiger-stelling waren achtereenvolgens de volgende radars aanwezig: twee FuM0 214 ‘Würzburg Riese’ radars, twee FuMG 402 ‘Wassermann’ (groot) en ook nog een FuMG 39 G ‘Freya’.

Na de oorlog werd het complex lange tijd door de Koninklijke Luchtmacht hergebruikt als helikopter landplaats. In 1992 is het complex voor het grootste gedeelte door Staatsbosbeheer met zand toegedekt. 
Anno 2010 zijn er plannen om een deel van het complex te ontgraven en open te stellen voor publiek.