Stützpunkt X M – Marine Seezielbatterie ‘Hors’

Rond de voormalige geschutsemplacementen van de Nederlandse 1e Batterij 12L. 40 begonnen de Duitsers al halverwege 1940 met de bouw van een batterij die zij Südbatterie noemden. 
In het begin was de batterij vrij provisorisch, maar later in de oorlog werden er ook bomvrije bunkers gebouwd. 
Op een vroege kaart van de Südbatterie, uit 1942, is te zien dat er drie stukken 12cm geschut opgesteld waren, die allemaal afkomstig waren uit de Nederlandse batterij die hier eerder gelegen had. Later werd een van de 12cm kanonnen vervangen door een moderner 15cm kanon. Maar niet alleen de kanonnen van de Nederlandse batterij werden dankbaar hergebruikt, ook een houten barak werd in gebruik genomen als kantine.

Tot ongeveer halverwege 1944 bleven de kanonnen op de oorspronkelijke Nederlandse geschutsemplacementen staan. Op 30 oktober waren de nieuwe 671 S.K. geschutsbunkers klaar en konden de kanonnen daar in ondergebracht worden. In totaal werden er vier 671 S.K. geschutsbunkers gebouwd, waarvan drie een primaire functie hadden. De laatste vierde was een secundaire geschutsbunker en had een flankerende muur. Een andere flankerende bunker in de batterij was van het type 612. Deze was zo opgesteld dat het vrijwel onmogelijk was de kanonnen in de primaire geschutsbunkers onder vuur te kunnen nemen.

De vuurleiding vond na 30 oktober 1944 nog steeds plaats vanuit een houten Leitstand. De metingen werden naar alle waarschijnlijkheid verricht in een meetpost van de voormalige Nederlandse 2e Batterij 15L. 35. Er waren wel plannen voor de bouw van een vuurleidingpost, maar het lijkt erop dat de plannen nooit werkelijkheid zijn geworden. Volgens een van de laatste bouwoverzichten zou in maart 1945 een M262 gestort zijn, maar bij een inventarisatie na de oorlog door het Bureau Registratie Verdedigingswerken werd de betreffende bunker niet terug gevonden.

Ter ondersteuning van de vuurleidingpost was, net zoals bij de Noordbatterij, een aantal radarapparaten aanwezig. Het ging hier om een FuMO 214 ‘Würzburg Riese’ die vrij nauwkeurig naar doelen in de lucht en op zee kon speuren. Deze Würzburg Riese kreeg de schuilnaam Franzisca.

Veel bunkers bleven na de oorlog gewoon in de duinen en op het strand staan. Langzaam maar zeker zakten ze door erosie van de duinen en door golfslag steeds verder het strand op. Sommige bunkers werden nuttig hergebruikt en deden lange tijd dienst als fietsenstalling. Midden jaren vijftig werd het merendeel van de bunkers gesloopt omdat ze een gevaar vormden voor de waterkering. In de jaren zeventig kwamen na een storm nog enkele bunkers tevoorschijn die niet veel later ook onder de slopershamer gingen. Een andere bunker ligt inmiddels op de zeebodem en bij laag water is soms het dak ervan nog te zien.