Widerstandsnest 27a H

Aan het begin en het einde van de Afsluitdijk, bij Den Oever en Kornwerderzand, bouwden de Nederlanders al begin jaren ’30 enkele permanente verdedigingswerken in de vorm van kazematten, wegversperringen en enkele opstellingen voor klein luchtafweergeschut. Deze moesten voorkomen dat de dijk bij een eventuele aanval niet in vijandelijke handen zou vallen. 
Bij de aanval op Nederland in de nacht van 10 mei 1940, kwam vanuit het noordoosten van Nederland een peloton dat via Groningen en vervolgens Sneek oprukte naar de Afsluitdijk. Het duurde een paar dagen voordat de Duitsers de Afsluitdijk in handen konden krijgen, in feite moesten ze het afdwingen. 
Toen dan uiteindelijk de dijk in Duitse handen viel, werden op de plaatsen waar ook de Nederlandse kazematten gebouwd werden, enkele Duitse bunkers gebouwd. Kornwerderzand viel vanaf dat moment onder de zogenaamde Stützpunktgruppe Harlingen.

Bij Kornwerderzand werd een drietal kanonbunkers gebouwd. Twee van het type 667 Kleinstschartenstand die (vanaf Kornwerderzand naar het zuiden gezien) de noord en zuidkant van de dijk onder vuur konden nemen en een 612 die de westkant (dus alles vanuit de Waddenzee) zou kunnen beschieten. 
De bezetting bestond uit een Deich Kompanie en er was een afdeling van de Verstärkter Grens Aufsichtsdienst aanwezig. Deze laatste is te vergelijken met de bewapende douane. In totaliteit waren tijdens de oorlog ruim 56 man aanwezig.

De kazematten werden hergebruikt en naast de kanonbunkers werden ook nog enkele dunwandige bouwwerken gebouwd, zoals een keuken, een aantal opstellingen voor licht luchtafweergeschut en enkele Tobruks.

Tegenwoordig zijn alle bunkers nog aanwezig in het complex. In een deel ervan is het Kazemattenmuseum Kornwerderzand gevestigd. De bunkers en kazematten verkeren in redelijke staat.