MSB Nordwijk

Ten noorden van Noordwijk aan Zee lag in de duinen de kustbatterij StP. XXXIII M 7./201 Marine Seeziel Batterie “Nordwijk”, bestaande uit vier buitgemaakte Franse 15,5cm K418 (f) kanonnen met een bereik van 19,5 kilometer, in 1917 door de firma Fillioux vervaardigd. Artilleristen van marine-artillerieafdeling 201 bedienden het geschut. De gehele batterij kende een bezetting van drie officieren, dertig onderofficieren en 137 manschappen. De batterij beschikte verder over vier kanonnen in bunkers aan het strand, twee kanonnen in bunkers in de rug van de stelling, twee stukken luchtdoelgeschut, twaalf vlammenwerpers en twee zoeklichten.

In de zomer van 1940 werd het geschut hier opgesteld op open beddingen met een diameter van ruim zeven meter. De batterij beschermde toen Duitse konvooien die langs de kust voeren. In het midden van de rij beddingen bevond zich een gemetselde vuurleidingpost. In de winter van 1942-1943 werd voor elk kanon een opstelling met munitiebunker gebouwd van het type M158, verbonden met een munitiebunker van het type FL243a. De vuurleiding kreeg de beschikking over een grote vuurleidingpost van het type S414. In de herfst van 1943 werden de open beddingen voorzien van wanden en een dak, zodat het geschut voortaan veilig was voor bombardementen en beschietingen. De vuurleidingpost en de vier geschutbunkers waren met elkaar verbonden door een ondergrondse tunnel. Hieraan lagen ook de twee grote munitiebunkers van het type Fl246. De commandant van de batterij had zijn onderkomen in de manschappenbunker van het type M151 in de rug van de stelling, nabij twee bunkers van het type 612 voor veldgeschut dat de batterij aan de oostzijde verdedigde. In de eerste duinregel lagen nog twee kanonbunkers, respectievelijk een variant van het type 671 en een type 667. Zij werden ondersteund door Tobruks met machinegeweren en vlammenwerpers. Het complex van ruim honderd objecten bestond verder uit gemetselde berg- en woonschuilplaatsen. Opvallend waren het zwembad en het aquarium.

Na de oorlog werden enkele bunkers gebruikt door een champignonkweker en door de padvinderij. De zuidelijke munitiebunker werd ingericht als bergplaats voor kunst in oorlogstijd. De leegstaande objecten waren een populair speelterrein, ook nadat er in 1967 een dodelijk ongeluk was gebeurd. Na de Watersnoodramp in 1953 werden de werken in de eerste duinregel opgeruimd. Het zuidelijk deel van de batterij (behalve de munitiebunker) werd in 1953 gesloopt om plaats te maken voor een villawijkje. De kern van het complex bleef intact bewaard en ligt sinds 1984 verborgen onder een laag zand. In mei 2005 opende het Atlantikwall Museum zijn deuren, gevestigd in een munitiebunker. Er worden rondleidingen gegeven naar de geschutbunkers en de vuurleidingpost.

Atlantikwall Museum Noordwijk