Kanaalkade Velsen-Noord

Mevrouw Douwstra was twaalf jaar aan het begin van de oorlog. De familie woonde aan de Kanaalkade naast de Van Gelder papierfabriek. Daar moesten ze in 1942 vertrekken. Als reden werd de aanwezigheid van schepen van de Duitse Kriegsmarine opgegeven, nabij de bouwput van de Velsertunnel, aan de overkant van het Noordzeekanaal. Het gezin kwam te wonen in de Burgemeester Weertsstraat, ook in Velsen-Noord, in een veel groter huis dan het huisje aan de Kanaalkade. Het was het huis van een NSB-er die was vertrokken omdat de ramen telkens werden ingegooid. In [waarschijnlijk september] 1944 moest men opnieuw evacueren, ditmaal overhaast, nog dezelfde dag waarop de evacuatieaankondiging in de brievenbus was gedaan. Een evacuatieadres werd niet gegeven. Het hele gezin (6 personen) kwam terecht in Heemskerk bij een gezin van vijf kinderen. Beide gezinnen waren samengepakt in een klein huisje met een winkeltje. Mevrouw Douwstra ging elke dag met vader lopend naar Beverwijk om een ander huis te zoeken. Aan het eind van het jaar vonden ze daar een onbewoond huis in de Grensstraat met twee verzegelde kamers, waar het meubilair van de oorspronkelijke bewoners opgeslagen was. Na een jaar kon men terecht in de Arendsweg, in het huis waar een broer ondergedoken was geweest.

Mrs. Douwstra was 12 years old at the start of the war.  The family lived on the Kanaalkade [Canal Quay] next to the Van Gelder paper factory.  In 1942, the family received orders to leave. The reason given was the presence of German Navy ships near the Velser Tunnel construction site, on the opposite bank of the North Sea Canal. The family came to live at Burgemeester Weertsstraat, also in Velsen-North, in a much larger house than the one on Kanaalkade.  This house used to be the residence of an NSB man, a Dutch collaborator, who had left because his windows were smashed time and again. In September 1944, they had to evacuate once again, this time in great haste on the very same day the evacuation notice hit the mailbox. And no evacuation address was provided.  The entire family (6 people) ended up in Heemskerk with a family of seven. Both families were crowded together in a tiny shopkeeper’s house.  Every day, Mrs. Douwstra would walk on foot to nearby Beverwijk with her father to try to find another home. After several months, they stumbled on an uninhabited house on Grensstraat with two sealed rooms, where the furniture belonging to the original owners was stored.  One year later, they were able to move to Arendsweg, to the house where one of the brothers had been in hiding.