MFB Südost

Op een hoog duin in de Heerenduinen ten zuiden van IJmuiden lag de luchtdoelbatterij Süd-Ost, eenvoudigweg genoemd naar de positie binnen de Festung IJmuiden. Het hoge duin bood een vrij blik- en schootveld rondom, terwijl het duinterrein de camouflage vergemakkelijkte. De stelling bestond uit vier beddingen, een gemetselde vuurleidingpost en een reeks woonschuilplaatsen en bergplaatsen. De batterij was, zoals alle luchtdoelbatterijen van de Duitse marine, eenvoudig van opzet en telde ongeveer 35 werken.
 In de loop van de oorlog werden dergelijke batterijen voorzien van zware bunkers, zodat de luchtafweer bombardementen zou doorstaan en kon blijven functioneren. De munitie werd opgeslagen in twee nieuwe, grote bunkers van het type FL246. Als vuurleidingpost bleef het gemetselde gebouw uit de eerste bouwfase fungeren, en ook de lichte beddingen werden niet vervangen. De batterij kende een zeer regelmatige opzet, zoals gebruikelijk was bij batterijen van de Duitse marine. De vier beddingen lagen op de hoekpunten van een vierkant; in het midden lag de vuurleidingpost. De beddingen waren onderling door gangen verbonden; vanaf het midden van deze gangen liepen tunnels naar de vuurleidingpost. Aan deze gangen lagen ook woonschuilplaatsen en bergplaatsen. De twee munitiebunkers verrezen aan de noord- en zuidzijde van de kern van het complex. Voor ontspanning en inspanning van de bezetting was aan de noordkant van de batterij een voetbalveld aangelegd.

 Na de oorlog bleef vrijwel de hele batterij bewaard, maar geraakte uit het zicht door verstuiving en begroeiing. Eén van de beide munitiebunkers werd gebruikt door een textieldrukkerij genaamd De Moriaan. Dit bedrijf gebruikte ook het (witgekalkte) bakstenen kantoorgebouw ernaast, met enkele kleinere objecten. De eigenaar heeft het eigendomsrecht overgedaan aan de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten, maar de overgang wordt pas een feit bij zijn overlijden. In 1995 en in 2000 werden er exposities gehouden naar aanleiding van de herdenkingen van de bevrijding. Het pad naar de stelling, bestaande uit betonplaten, is overigens van Duitse origine. Over dergelijke wegen werden de voorraden van en naar de verschillende stellingen vervoerd.